Η ΕΠΙΣΤΟΛΉ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ 2ου Γ.Ε.Λ. ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ

Θέλουμε να τονίσουμε ότι δεν γράφουμε με προτροπή των καθηγητών μας. Δεν γράφουμε ψηφίσματα διαμαρτυρίας που μας υπαγορεύουν οι καθηγητές μας. Είμαστε μαθητές και μπορούμε να σκεφτόμαστε εξίσου καθαρά με εσάς! Μας ήταν ΑΔΥΝΑΤΟ να μείνουμε παθητικοί θιασώτες μπροστά σε μια τέτοια αδικία εις βάρος ανθρώπων που προσπαθούσαν να βοηθήσουν εμάς, τους μαθητές, χωρίς να έχουν κανέναν δόλο. Έτσι, προβήκαμε σε μια ειρηνική και το τονίζω αυτό, ειρηνική πορεία στην οποία θέλαμε να διαδηλώσουμε για την κατάφωρη αυτή αδικία. Δεν ήταν η πρώτη φορά που τους στηρίξαμε σ’ αυτήν την υπόθεση. Ήμασταν μαζί τους καθ’ όλη τη διάρκεια της δικαστικής αυτής διένεξης και θα παραμείνουμε δίπλα τους μέχρι αυτή η υπόθεση να λήξει αισίως.

Οδηγήθηκαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, ωσάν βαρυποινίτες να σημειώσουμε, επειδή θέλησαν να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία σε μαθητές που την είχαν ανάγκη. Κάπου εδώ υπάρχει μια ασάφεια. Οι μαθητές, οι οποίοι βοηθήθηκαν από τους καθηγητές, ήταν όλοι ιδιάζουσες περιπτώσεις. Ο ένας μαθητής με 80% αναπηρία, ο άλλος με χρόνια πάθηση και η μαθήτρια με ψυχολογικά προβλήματα. Κάτι ακόμα που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι οι «καταδικασθέντες» καθηγητές δεν πέρασαν στην επόμενη τάξη κανέναν τους. Αυτό που έκαναν ήταν να τους δώσουν την ευκαιρία να δώσουν εξετάσεις τον Σεπτέμβριο.

Η ψυχολογική τους κατάσταση; Τσακισμένη. Ο φόβος τους; Μεγάλος. Όχι γιατί έκαναν κάτι ανήθικο ή ξεδιάντροπο. Φόβος για το άγνωστο. Γίνεται εύκολα αντιληπτό το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι υπήρξαν νομότυποι σε ολόκληρη τη ζωή τους. Δεν είχαν παραβιάσει ποτέ το νόμο και δεν είχαν ξαναβρεθεί ποτέ ξανά σε καμία δικαστική διένεξη. Έτσι, ήταν φυσικό, να αισθανθούν κάποιο φόβο όταν εξετάζονταν από το τριμελές πλημμελειοδικείο, με πρωτόγνωρη σκληρότητα. Παρ’ όλα αυτά στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων χωρίς να δημιουργήσουν την παραμικρή φασαρία στην δικαστική αίθουσα, σε αντίθεση με την αντίδικη πλευρά.

Εκτός, όμως, από την καταρρακωμένη ψυχική διάθεση 41 καθηγητών, 4 γιατρών και 2 γονέων (που ήταν κατηγορούμενοι), το 2ο Γενικό Λύκειο Γιαννιτσών παρέμενε κλειστό, καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδίκασης της υπόθεσης. Ο λόγος; Η πλειοψηφία των «καταδικασθέντων» καθηγητών, δίδασκαν στο συγκεκριμένο σχολείο. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε, πραγματικά, για εμάς. Οι καθηγητές καταδικάστηκαν, γιατί «πέρασαν» μαθητές στην επόμενη τάξη, οι οποίοι είχαν ανεπαρκή φοίτηση. Εύλογα, προκύπτει η ερώτηση: «Ανεπαρκής είναι η φοίτηση μόνο των μαθητών, των οποίων οι απουσίες αναγράφονται στα απουσιολόγια;». Φυσικά και όχι! Χάθηκαν τόσες ώρες πολύτιμων μαθημάτων και ο μόνος λόγος που δεν θεωρείται η φοίτησή μας ανεπαρκής είναι επειδή τα απουσιολόγια δεν είχαν συμπληρωθεί! Εδώ φαίνεται για μία ακόμη φορά πόσο άδικη και επιπόλαιη υπήρξε η απόφαση του Δικαστηρίου.

Επιστρέφοντας στα σχολεία, έπειτα από 1,5 μήνα, η ψυχολογική κατάσταση των καθηγητών μας, τους εμπόδιζε να εκτελέσουν το καθήκον τους ως εκπαιδευτικοί. Οι ίδιοι δήλωσαν ότι θα προσπαθήσουν στο έπακρο για να το κατορθώσουν, όμως η δυσκολία είναι μεγάλη. Φανερά σαστισμένοι και έκπληκτοί, τόσο η μαθητική κοινότητα όσο και η υπόλοιπη κοινωνία των Γιαννιτσών, αποφασίσαμε να στηρίξουμε τους καθηγητές μας στον αγώνα που κάνουν για να αποδείξουν ότι είναι αθώοι. Έτσι, μαθητές και καθηγητές όλων των γυμνασίων και λυκείων των Γιαννιτσών, διαδήλωσαν υπέρ της αθωότητας των καθηγητών, ακολουθώντας ένα πανό, στο οποίο αναγραφόταν μία και μοναδική λέξη: «ΑΘΩΟΙ». Και πράγματι έτσι είναι. Το συνειδητοποιήσαμε καλύτερα εκείνη ακριβώς την στιγμή που βγήκαν από το σχολείο οι καθηγητές μας, κρατώντας στα χέρια το πανό και πραγματικά συγκινημένοι από τα συνθήματα που φωνάζαμε υπέρ τους, βούρκωσαν.

Δεν γίνεται λόγος απλά για την καταδίκη 41 καθηγητών, 2 γιατρών και 1 γονέα. Γίνεται λόγος για την κατά κόρον κονιορτοποίηση των αξιών και των θεσμών που διέπουν το σχολείο, αλλά και ολόκληρη την κοινωνία. Καταδικάστηκαν σε 12 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή, άνθρωποι που δεν έκαναν τίποτα άλλο, παρά μόνο να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία σε 17χρονα παιδιά. Αν το Δικαστήριο, λοιπόν, θεωρεί ανθρώπους δήθεν νομότυπους παιδαγωγούς και δεν θεωρεί τους καθηγητές μας παιδαγωγούς, τότε χαιρόμαστε που τουλάχιστον αυτοί είναι άνθρωποι!!!

Με εκτίμηση οι μαθητές του 2ου Γ.Ε.Λ. ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ